قران العظیم

● کلمه « شِفَاء » چهار مرتبه در قرآن آمده است که سه مرتبه آن به شفا بخش بودن خود قرآن اشاره  می کند و یک مورد به شفا بخش بودن عسل .

● در آیه مربوط به شفا بخش بودن عسل عبارت « شِفَاء لِلنَّاسِ » آمده که تاثیر عسل در شفای همه مردم را نشان میدهد .

● در دو آیه از سه آیه مربوط به شفا بخش بودن قرآن ، شفای قرآن فقط به مومنین محدود شده ولی در یک آیه شفای قلوب توسط قرآن به  همه مردم ولی هدایت و رحمت قرآن به مومنین اختصاص داده شده است .

● شفای قرآن هم میتواند جسمانی باشد و هم شفای باطن و قلب .

● این آیات نشان میدهد که همانطوریکه جسم ممکن است بیمار شود و به شفا نیاز دارد قلب و روح انسان نیز بیمار میشود و نیازمند شفاست.

● دو مورد هم فعل « یَشْفِ » در قرآن آمده است : یکی از قول حضرت ابراهیم است که شفا را به خداوند اختصاص میدهد و یکی از قول خداوند که شفای قلوب مومنین را به خود منتسب میکند.

● شفا بخش بودن قرآن در خصوص قلب و روح امری بدیهی است در خصوص شفای جسم توسط قران نیز روایات متعددی از معصومین نقل شده است .

● در درمان بیماریها باید هم از اسباب مادی مانند عسل و هم از اسباب معنوی مانند قرآن تواما استفاده کرد ولی در نهایت مانند حضرت ابراهیم شفا را باید از خداوند طلب کرد .

(یونس-57) یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْکُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَ شِفَاء لِّمَا فِی الصُّدُورِ وَهُدًی وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ

اى مردم به یقین براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى و درمانى براى آنچه در سینه‏هاست و رهنمود و رحمتى براى گروندگان [به خدا] آمده است

(نحل-68) وَأَوْحَی رَبُّکَ إِلَی النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ  (نحل-69) ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ

و پروردگار تو به زنبور عسل وحى کرد که از پاره‏اى کوهها و از برخى درختان و از آنچه داربست مى‏کنند خانه‏هایى براى خود درست کن - سپس از همه میوه‏ها بخور و راههاى پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى . از درون آن شهدى که به رنگهاى گوناگون است بیرون مى‏آید در آن براى مردم درمانى است حقیقتا در این براى مردمى که تفکر مى‏کنند نشانه ای است .

(اسراء-82) وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا

و ما آنچه را براى مؤمنان مایه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى‏کنیم و ستمگران را جز زیان نمى‏افزاید

(فصلت-44) وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِیًّا لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آیَاتُهُ أَأَعْجَمِیٌّ وَعَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًی وَشِفَاء وَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیْهِمْ عَمًی أُوْلَئِکَ یُنَادَوْنَ مِن مَّکَانٍ بَعِیدٍ

و اگر قرآن را غیر عربی قرار داده بودیم ، قطعاً می گفتند: «چرا آیه های آن روشن بیان نشده؟ کتابی غیر عربی و [ مخاطبِ آن] عرب زبان؟ بگو این [ کتاب] برای کسانی که ایمان آورده اند رهنمود و درمانی است ، و کسانی که ایمان نمی آورند در گوشهایشان سنگینی است و قرآن بر ایشان نامفهوم است ، و [ گویی] آنان را از جایی دور ندا می دهند!

(توبة-14) قَاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَیْدِیکُمْ وَیُخْزِهِمْ وَیَنصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَیَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِینَ

با آنان بجنگید خدا آنان را به دست‏شما عذاب و رسوایشان مى‏کند و شما را بر ایشان پیروزى مى‏بخشد و دلهاى گروه مؤمنان را خنک مى‏گرداند

(شعراء-80) وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ

و چون بیمار شوم او مرا درمان مى‏بخشد

روایات :

1-    علیکم بشفائین قرآن و عسل

2-    هر که را علتى عارض شود در همان وقت هفت مرتبه سوره حمد را بخواند اگر علتش ‍ برطرف شد اکتفا نماید و اگر نه هفتاد مرتبه بخواند و من ضامنم از براى او عافیت را.

3-    سوره حمد را بر دردى هفتاد مرتبه نمى خوانند مگر آن که آن درد ساکن مى شود.

4-    اگر سوره حمد را بر میتى هفتاد مرتبه بخوانند و روح به او برگردد عجب نخواهد بود.

5-    هر که را سوره حمد عافیت ندهد او را هیچ چیز عافیت نمى دهد.

6-    و ایضا منقول است که حضرت صادق علیه السلام به بعضى از اصحاب خود که شکایت کرد از تب فرمود: بندهاى پیراهنت را بگشا و سر در گریبان کن و اذان و اقامه بگو، و هفت مرتبه سوره حمد را بخوان آن شخص چنان کرد و شفا یافت .