قران العظیم

یکی از مهمترین وظایف انسان نسبت به پروردگار بعد از معرفت و اقرار به وحدانیت و تسبیح و تقدیس و تعظیم خداوند شکر نعمتهایی بیشمار الهی است.

مطابق آیات قران شکر نعمتهای الهی علاوه بر اینکه رضایت وخشنودی پروردگار را بدنبال دارد موجب افزایش نعمت میشود

اما نکته در اینجاست که با وجود بیشمار بودن نعمتهای الهی انسان چگونه میتواند وظیفه شکر گذاری را به انجام رساند که به وظیفه خود عمل کرده باشد و رضایت و خشنودی خداوند را بدنبال داشته باشد.

خوشبختانه در ادعیه قرانی دو آیه بسیار زیبا و جامع در این خصوص وجود دارد که به ما یاد میدهد این مهم را از خداوند درخواست کنیم:

(نمل-19) فَتَبَسَّمَ ضَاحِکًا مِّن قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَی وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِکَ فِی عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ

[سلیمان] از گفتار او [مورچه] دهان به خنده گشود و گفت پروردگارا در دلم افکن تا نعمتى را که به من و پدر و مادرم ارزانى داشته اى سپاس بگزارم و به کار شایسته اى که آن را می پسندى بپردازم و مرا به رحمت خویش در میان بندگان شایسته ات داخل کن

(احقاف-15) وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّی إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَی وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ

و انسان را [نسبت] به پدر و مادرش به احسان سفارش کردیم مادرش با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل رنج او را به دنیا آورد و باربرداشتن و از شیر گرفتن او سى ماه است تا آنگاه که به رشد کامل خود و به چهل سال برسد می گوید پروردگارا بر دلم بیفکن تا نعمتى را که به من و به پدر و مادرم ارزانى داشته اى سپاس گویم و کار شایسته اى انجام دهم که آن را خوش دارى و فرزندانم را برایم شایسته گردان در حقیقت من به درگاه تو توبه آوردم و من از فرمان‏پذیرانم

در هر دو آیه بعد از کلمه « رَبِّ » عبارت « أَوْزِعْنِی » آمده که معانی جالبی دارد . این عبارت دارای معانی متعددی است از جمله :

 الهام کردن ، به دل افکندن ، وادار کردن ، ایجاد شوق و علاقه ، حریص کردن ، توفیق دادن و موفق کردن ، بازداشتن از انحراف

مفسرین و مترجمین قران هرکدام ، یکی از این معانی را برگزیده اند ولی همه این معانی با هم نیز قابل قبول است :

برای اینکه بتوانیم  وظیفه شکرگزاری را به خوبی انجام دهیم بایستی از خود خداوند درخواست کنیم تا خداوند روش شکر کردن را به ما  الهام کند و به ما بر انجام این کار توفیق عنایت کند و شوق شکرگزاری از نعمتهای الهی را در دل ما قرار دهد و ما را در این مسیر ، از انحراف مصون بدارد.

انسان علاوه بر شکرگزاری نعمتهای خود ، وظیفه دارد در حد توان شکر نعمتهایی که به والدینش داده شده را هم بجا آورد چرا که والدین بر گردن انسان حق بزرگی دارند و نعمتهایی که به والدین داده شده در واقع نعمتی است که به خود ما داده شده است

انجام عمل صالح با نیت رضایت الهی در حقیقت شکر عملی به درگاه الهی است

همانگونه که ما شکر نعمتهای والدین را انجام میدهیم ، فرزند و ذریه صالح نیز برای ما همین نقش را میتواند ایفا کند . بنابراین بایستی از خداوند درخواست کنیم که به ما فرزند و ذریه صالح عطا کند.