در یکی از دعاهای قرآنی حضرت ابراهیم چنین از خداوند درخواست کرد :
(بقرة-129) رَبَّنَا
وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولاً مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِکَ وَ
یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَ یُزَکِّیهِمْ إِنَّکَ أَنتَ
العَزِیزُ الحَکِیمُ
پروردگارا
در میان آنان فرستاده اى از خودشان برانگیز تا آیات تو را بر آنان بخواند و کتاب و
حکمت به آنان بیاموزد و پاکیزه شان کند زیرا که تو خود شکست ناپذیر حکیمى .
در این دعا حضرت ابراهیم عبارت « یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ » را قبل از « یُزَکِّیهِمْ » آورده است یعنی تعلیم را بر تزکیه مقدم دانسته است.
در دو آیه از قرآن خداوند با عبارتی مشابه ، تحقق درخواست حضرت
ابراهیم را ذکر کرده با این تفاوت که عبارت « یُزَکِّیهِمْ » را قبل از « یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ » آورده است یعنی تقدم تزکیه بر تعلیم :
(آل عمران-164) لَقَدْ مَنَّ
اللّهُ عَلَی الْمُؤمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ
یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُواْ مِن
قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُّبِینٍ
به
یقین خدا بر مؤمنان منت نهاد [که] پیامبرى از خودشان در میان آنان برانگیخت تا
آیات خود را بر ایشان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد قطعا
پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند
(جمعة-2) هُوَ الَّذِی
بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ
الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ
اوست
آن کس که در میان بى سوادان فرستادهاى از خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنان
بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت بدیشان بیاموزد و [آنان] قطعا پیش از آن در
گمراهى آشکارى بودند