قران العظیم

نقطه ایده آل برای انسان حالتی است که تمام نیازهای فطری انسان به نحو کامل تامین شود . بدیهی است که در دنیا رسیدن به نقطه ایده آل امکانپذیر نیست . با این حال شناخت نقطه ایده آل و حرکت به سمت آن در واقع همان مفهوم هدایت و صراط مستقیم بوده و باعث میشود انسان در زندگی دنیا بیشترین حد ممکن از آرامش و رضایت را بدست آورد و با سرعت و  آسانی بیشتر به سمت نقطه اصلی در آخرت حرکت کند .

البته طبق روایت در آستانه پایان دنیا انسان برای یک دوره کوتاه به یک زندگی شبیه به ایده آل میرسد ولی به واسطه محدودیتهای حیات دنیایی این دوره نیز به پایان میرسد.

هستی یک رابطه دو طرفه بین خداوند و سایر مخلوقات از جمله انسان است . بنابر این تامین نیازهای انسان به تنهایی نمی تواند حالت ایده آل باشد بلکه در حالت ایده آل بایستی تمامی اهداف مورد نظر خداوند از خلقت نیز تحقق پیدا کند.

در قرآن هدف اصلی از خلقت انس و جن ، بندگی خدا معرفی شده است . این هدف در واقع مهمترین خواسته خداوند و موجب رضایت اوست .

بنابراین نقطه ایده آل در  رابطه انسان با خداوند حالتی است که خداوند به اوج رضایت از انسان برسد و انسان به اوج رضایت از خداوند برسد (از آفریده شدنش توسط پروردگار راضی و خشنود باشد) .

در بعضی روایات به این نکته اشاره شده که زمانی خدا از انسان راضی میشود که انسان از خدا راضی شود .

در حیات دنیایی رضایت دو طرفه بین خداوند و انسان فقط برای معدودی از انسانها که مصداق نفس مطمئنه هستند محقق می شود . البته این افراد هم ، در دنیا به همه نیازهای خود نمی رسند و فقط به وعده های الهی یقین پیدا میکنند و  به رضایت  و آرامش میرسند و لزوما به آسایش نمی رسند.

 

بطور کلی نیازهای انسان عبارتند از :

  ●  نیازهای مادی مانند خوراک و پوشاک و ....

  ●  رسیدن به آرامش

  ●  بدست آوردن شادی و نشاط

  ●  احساس اوج رضایت از زندگی

  ●  رسیدن به اوج لذت

  ●  زندگی پایدار و جاودانگی

  ●  زندگی همراه با آسایش و بدون رنج و سختی

  ●  رهایی از پیری و فرسودگی

  ●  رهایی از آزار و اذیت دیگران

  ●  زندگی اجتماعی در سایه داشتن خانواده و ارتباط با دیگران

  ●  وجود هیجان و تازگی در زندگی

  ●  تامین نیاز فطری پرستش

 

طبق ایات قرآن در آخرت پس از طی مراحل سخت و متعدد اکثریت انسانها وارد بهشت میشوند .

 با مراجعه به  آیاتی که در مورد توصیف نعمتهای الهی در بهشت است می توان دید که تمام نیازهای انسان در بهشت محقق شده و در نتیجه انسان به حدکثر رضایت از زندگی میرسد. در این حالت چون پرستش هم یک نیاز فطری مهم برای انسان است برای بر آورده شدن این نیاز انسانها از جان و دل به بندگی خداوند می پردازند و بدین ترتیب رضایت خداوند از انسان نیز محقق می شود .

 

آیات :

 

(به علت کثرت آیات مربوط به زندگی انسان در بهشت تنها به گوشه ای از آیات از باب نمونه اشاره شده است)

 

 لذت :

(صافات-46) بَیْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ :

[باده اى] سخت سپید که نوشندگان را لذتى [خاص] می دهد

(محمد-15)  وَأَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ :  

و نهر هایی از شراب که براى نوشندگان لذتى است ....

(زخرف-71) یُطَافُ عَلَیْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَکْوَابٍ وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَأَنتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

سینیهایى از طلا و جام هایى در برابر آنان می گردانند و در آنجا آنچه دلها آن را بخواهند و دیدگان را خوش آید [هست] و شما در آن جاودانید

 

ثبات و جاودانگی :

(فاطر-35) الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ...

همان [خدایى] که ما را به فضل خویش در سراى ابدى جاى داد

(غافر-39) ... وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِیَ دَارُ الْقَرَارِ  : ...

و در حقیقت آخرت سراى پایدار است

(اعلى-17) وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَی :

با آنکه [جهان] آخرت نیکوتر و پایدارتر است

(بقرة-82) وَالَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُولَـئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند آنان اهل بهشتند و در آن جاودان خواهند ماند

(کهف-108) خَالِدِینَ فِیهَا لَا یَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا

جاودانه در آن خواهند بود و از آنجا درخواست انتقال نمی کنند

 

آسایش رهایی از رنج و سختی :

(حجر-48) لاَ یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِینَ

نه رنجى در آنجا به آنان می رسد و نه از آنجا بیرون رانده می شوند

(فاطر-35) الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِن فَضْلِهِ لَا یَمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَلَا یَمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ

همان [خدایى] که ما را به فضل خویش در سراى ابدى جاى داد در اینجا رنجى به ما نمی رسد و در اینجا درماندگى به ما دست نمی دهد

رضایت :

(حاقة-21) فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ

پس او در یک زندگى خوش است

(غاشیة-9) لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ

از کوشش خود خشنودند.

(فجر-28) ارْجِعِی إِلَی رَبِّکِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً

خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد

(توبة-21) یُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِیهَا نَعِیمٌ مُّقِیمٌ

پروردگارشان آنان را از جانب خود به رحمت و خشنودى و باغهایى [در بهشت] که در آنها نعمتهایى پایدار دارند مژده می دهد

 

 شادی و نشاط :

(قیامة-22) وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ

آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است

(عبس-38) وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ

در آن روز چهره هایى درخشانند

 (غاشیة-8) وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ

در آن روز ، چهره هایی شادابند.

 

در کنار خانواده بودن :

(رعد-23) جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ وَالمَلاَئِکَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیْهِم مِّن کُلِّ بَابٍ

[همان] بهشتهاى عدن که آنان با پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان که درستکارند در آن داخل می شوند و فرشتگان از هر درى بر آنان درمی آیند

(غافر-8) رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدتَّهُم وَمَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ

پروردگارا آنان را در باغهاى جاوید که وعده شان داده اى با هر که از پدران و همسران و فرزندانشان که به صلاح آمده اند داخل کن زیرا تو خود ارجمند و حکیمى

 

خشنودی خداوند :

(توبة-72) وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَمَسَاکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ أَکْبَرُ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ

خداوند به مردان و زنان با ایمان باغهایى وعده داده است که از زیر [درختان] آن نهرها جارى است در آن جاودانه خواهند بود و [نیز] سراهایى پاکیزه در بهشتهاى جاودان [به آنان وعده داده است] و خشنودى خدا بزرگتر است این است همان کامیابى بزرگ

(حدید-20) اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطَامًا وَفِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ

بدانید که زندگى دنیا در حقیقت بازى و سرگرمى و آرایش و فخرفروشى شما به یکدیگر و فزون‏جویى در اموال و فرزندان است [مث ل آنها] چون مث ل بارانى است که کشاورزان را رستنى آن [باران] به شگفتى اندازد سپس [آن کشت] خشک شود و آن را زرد بینى آنگاه خاشاک شود و در آخرت [دنیا پرستان را] عذابى سخت است و [مؤمنان را] از جانب خدا آمرزش و خشنودى است و زندگانى دنیا جز کالاى فریبنده نیست

 

هیجان و تازگی نعمتهای بهشتی :

(سجدة-17) فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِیَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ

هیچ‏ کس نمى ‏داند در برابر کارهایى (اعمال نیکی)  که انجام مى ‏دهند چه چیزهاى شادى ‏آفرین و مسرّت ‏بخشى براى ایشان پنهان و ذخیره شده است

 

زندگی اجتماعی :

(حجر-47) وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَی سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ

و آنچه کینه [و شائبه هاى نفسانى] در سینه هاى آنان است برکنیم برادرانه بر تختهایى روبروى یکدیگر نشسته اند

(صافات-44) عَلَی سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ

بر سریرها در برابر همدیگر [می نشینند]

(دخان-53) یَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِینَ

پرنیان نازک و دیباى ستبر می پوشند [و] برابر هم نشسته اند

(واقعة-16) مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ

که روبروى هم بر آنها تکیه داده اند