اسوة در قرآن
● در قرآن عبارت «اُسوة» که به معنی الگو و سرمشق می باشد سه بار آمده است.
● الگو و سرمشق بودن می تواند در امور مثبت یا منفی باشد بنابراین در قرآن عبارت «اسوة حَسَنَة» آمده که به الگو و سرمشق نیک و سودمند اشاره دارد .
● عبارت «أُسْوَةٌ حَسَنَة» یک بار برای پیامبر (ص) و دو بار برای حضرت ابراهیم (ع) و پیروان او بکار رفته است.
● با توجه به آیات دیگری از قرآن که پیروان واقعی ابراهیم را پیامبر(ص) و مومنین معرفی کرده ، می توان گفت که این دو آیه نیز شامل پیامبر (ص) میشود.
● در این آیات به طور ضمنی به کسانیکه به خدا و آخرت امید دارند توصیه شده که به این الگوها تمسک جویند.
● هر سه آیه با حرف «قَد» به معنی قطعا و یقینا شروع شده که در واقع نوعی تضمین است از طرف خداوند برای تمسک به این الگوها.
● آیه مربوط به اسوة بودن پیامبر در بین آیات مربوط به جنگ و جهاد آمده و نشان دهنده استقامت و پایداری بی نظیر پیامبر در شرایط سخت است.
● در آیه مربوط به الگو بودن حضرت ابراهیم ، صفت کینه و نفرت ابراهیم نسبت به شرک و بت پرستی برجسته شده است . در این آیه جمله « ... به غیر از سخن ابراهیم [که] به [نا]پدر[ى] خود [گفت] حتما براى تو آمرزش خواهم خواست... » آمده که بعضیها از این عبارت اینطور برداشت کرده اند که عمل استغفار ابراهیم برای عمویش که از سر دلسوزی زیاد بوده ، از سرمشق و الگو قرار گرفتن استثنا شده است جرا که استغفار برای کسیکه در حال شرک است کار بی نتیجه ایست . برخی مفسیرین هم این نظریه را رد کرده اند.
● در خصوص اینکه آیا پیامبران هم ممکن است اشتباه کنند یا نه ، در آینده نزدیک مقاله ای ارائه خواهد شد .
